Isabel Mellén filosofo eta artearen historialariak emandako hitzaldia

Pobeñako Elo Bellacoz bezalako emakumeen izenak, elizen eta monasterioen dohaintzei lotuak, etengabe errepikatzen dira XI. eta XII. mendeetan Erdi Aroko dokumentazioan.

Dokumentu horiek diotenaren arabera, emakumeek lotura berezia zuten erlijio-guneekin, eta haien jabe, kudeatzaile eta mezenas nagusiak ziren. Baina, eraikitzeko bitartekoak jartzeaz gain, Erdi Aroko damek tenpluak erabiltzen zituzten beren leinuari mesede egingo zioten estrategiak gauzatzeko, erregeen eta erregeen pribilegioak lortzeko eta, azken batean, beren garaiko politikan aktiboki parte hartzeko.

Hitzaldi honetan, emakume horietako batzuen arrastoari jarraituko diogu, eliza pribatuen buruzagitzan izan zuten eginkizuna argitzeko eta Euskal Herriko historia kolektiboari egindako ekarpena nabarmentzeko.