Antzina-antzinatik, gizakiaren egunerokoan egon den kezketako bat izan da besteek nola ikusten gaituzten.

Gure janzkerak, oinarrizko behar bat betetzeaz gain, estatus sozial baten barruan kokatzen gaitu, edo lanbide jakin baten barruan, edo jatorri bat ezarriko du, edo ekitaldi berezi batean gaudela eta abar adieraziko  du… Baina, gainera, egoera eta kolektibo horien barruan, norbanakoa, bere estilismoaren bidez, bere buruaz jabetzen den irudi propio bat ematen saiatu da beti, nolabait adierazteko bat, “besteek ikus nazaten nahi dudan bezala”.

Hemen jokoan sartzen dira balorioak, ehunak, orrazkerak, txukuntasuna, patroiak, modak … eta azkenean, lan-jantzi izugarri landua adabatzeko artea, ahalik eta modurik duinenean ikus dadin.

Gaur egun, mundu globalizatu honetan, arratiar arrunta harro dabil bere tejano eta kamisetekin, estatubatuar estilokoak baina Asian eginak, egunerokotasunaren paisaian erabat integratuta egonda, eta badirudi duela ez hainbeste ahaztu dugula jantzi, ehun eta koloreen paisaia hori diametralki desberdina zela, ia tokiko jatorrikoa, bai jantzigintzagatik, bai estiloagatik.

Ahaztutako paisaia horretara itzultzeko eta jada erabiltzen ez den janzkera hori azaltzeko, Amaia Mujika etnografo bikaina izango dugu. Hark hitzaldi bat emango du, inor axolagabe utziko ez duena, ez iragana gogoratu eta berriz deskubrituko diguna.